Kanım çekiliyor, midem bulanıyor bazı şeyleri duyunca, görünce.

Esenyurt’ta ve tabi ülkenin her bir yanında görülen mafyacılık eserleri, sözde ağır abilerimiz asıp kesmeye hazır barbarlar sürüsü ülkenin geldiği son noktayı gösterir vaziyette. Ben bir ikisinin olmasına bile karşıyken şimdi keşke bir iki tane olsaydı diyorum. Zamanında Rusya’dan da bildiğimiz gibi mafyaların çok görüldüğü ülkeler en çok yozlaşmışlığın olduğu yerler oluyor. Neyi kaybettik? Onurumuzu mu, haysiyetimizi mi?

Bir de Şanlıurfa’ya atanmış bir milli eğitim müdürümüz var, 45 erkek çocuğunu istismar eden bir yerde görüntüleri olan, orayı çok seven, oranın 3 yöneticisinden biri olan. Geleceğimiz, çocuklarımızın durumunu, yaşadıkları bu kaotik karanlığın içerisinde pek iyi göremiyorum. Bu zorlu zamanlarda gençlerin ve küçüklerin güçlü olmak zorunda olduklarına inanıyorum.

Benim midem almıyor gerçekten.